Hoogbegaafd
Dyslectici |
Het is 100% zeker, er komt een crash. De vraag is slechts, wordt het een economische crash waarna de munt crasht, of crasht eerst de munt, waarna de economie instort? Het resultaat is voor u gelijk, u gaat er zeer zwaar op achteruit want de middenklasse gaat de rekening betalen.
Voor de politiek maakt het allemaal niet uit. Ze zijn zelf 100% schuldig aan de volgende crash, maar zullen de schuld van de ellende 100% zeker bij anderen leggen. Speculanten, banken, ondernemers, beleggers, het buitenland, de economie. Alles zal de schuld krijgen, behalve het zieke geldsysteem dat we hebben waarbij banken en politici zonder onderpand geld mogen maken uit lucht en dit geld mogen uitlenen tegen rente.
Zolang dat perverse systeem bestaat, is iedere reparatie van de economie slechts een reden om verderop in de toekomst een grotere economische klap te mogen verwachten.
De oplossing die politici steeds weer kiezen is nog meer overheidsbemoeienis en nog meer geld drukken. In hun ogen kan alleen de overheid een oplossing bieden. Dat terwijl in het echt deze overheid samen met de voor en met haar werkende banken juist door de geldschepping de schuldige is.
In de retoriek van de crisis heeft straks degene met de microfoon de macht. Politici komen op TV en radio en zullen daarmee de publieke opinie naar hun hand zetten. Links of rechts maakt politiek gezien niet zoveel uit, ze willen immers allemaal geld blijven scheppen en met pappen en nathouden deze leugenachtige economie verder vergiftigen.
Het overgrote deel van de bevolking heeft daarbij toch geen verstand van de economie en wil slechts van iemand horen dat er aan een oplossing gewerkt wordt. Politici zullen dat overgrote deel van de bevolking dan ook vergiftigen met hun leugens over de economie.
Andere stemmen zullen verketterd worden en zeker degenen die het in de crisis goed gaat.
Wie gaat het in de crisis goed?
- Degenen die zich voorbereid hebben en onder andere goud, zilver en grond van hun euro's gekocht hebben, net voor deze euro's waardeloos werden en de rest van de bevolking armoede bracht.
Tom Lassing
Ik schreef daar al vaak over. Het feit dat banken geld mogen creëren uit het niets en ons daarvoor rente mogen vragen, is misdadig en volkomen
corrupt. Een slager mag er ook geen koe bij verzinnen en u lucht in plaats van vlees verkopen. Waarom mag een bank dat dan wel?
De banken hebben met die mogelijkheid een enorme macht gekregen, want wie het geld in zijn macht heeft, heeft feitelijk de macht.
Wij allen gebruiken het geld van de banken. In Europa is dat de Euro. We hebben het op de spaarrekening, we hebben het in de portemonnee en
we hebben er schulden in. We krijgen ons loon in het geld van de banken.
Kortom, we zijn met handen en voeten gebonden aan de banken.
De banken zelf zijn niet immuun, zoals 2008 heeft laten zien. Als wij besluiten het geld van de banken niet meer te accepteren, of massaal bij
één bank weg te gaan, dan valt zo'n bank om. Althans, in theorie.
De banken zijn zo machtig dat ze door de politiek beschermd worden. Politici krijgen in dank daarvoor een deel van de bestedingsruimte die
banken creëren. Politici mogen nu dus ook geld creëren. Ze doen dat massaal, echter niet op rekening van de banken.
Politici maken schulden... bij de banken en de rente daarop betalen we als samenleving. De banken zijn de lachende derde.
Zouden we het de banken te moeilijk maken, dan ontnemen ze ons simpelweg hun geld. Geld wordt dan schaars en een recessie kondigt zich aan.
Dat is de straf die banken ons opleggen als we ze het vuur aan de schenen leggen.
Mede daarom is het in mijn ogen van belang dat geld niet meer van de banken is, maar dat geld van ons allen is. Geld moet een echte waarde
krijgen en moet niet meer bijgemaakt kunnen worden.
Geld moet weer een 'standaard' krijgen, waarlangs het gemeten kan worden.
Vroeger hadden we daarvoor de 'Goud en Zilver' standaard. Die voldeden op een gegeven moment niet meer omdat politici geen discipline meer
wilden opbrengen.
De Vietnam oorlog werd zo duur voor Amerika dat ze haar geld volledig loskoppelde van Goud. Vanaf dat moment kon Amerika onbeperkt Dollars
gaan bijdrukken. Bush en Obama zetten slechts voort wat al sinds 1913 begonnen is. Het punt is, de verdubbeling van de geldhoeveelheid in
Amerika gaat steeds sneller. Vanaf 1971 (loslaten goudstandaard) tot 2000 verloor de Dollar ten opzichte van Goud 83% van haar waarde.
Van 2000 tot 2010 verloor de Dollar 84% van haar waarde ten opzichte van Goud. Zoals het nu gaat, zal de Dollar over 5 jaar weer meer dan 80%
waarde verloren hebben. Daarna duurt het nog slechts 2 tot 3 jaar voor we weer zo'n percentage zien. Het gaat sneller en sneller.
Wat zegt dat over het geld van de banken?
Het zegt dat dit geld snel waardeloos begint te worden en dat het extreem gevaarlijk voor uw vermogen is om Dollars en Euro's aan te houden.
Uw spaarrekening is uw gevaarlijkste bezit. De waardevermindering gaat straks nog sneller dan wanneer u een nieuwe auto koopt! U bent straks
dus beter af met spullen dan met geld.
In andere woorden, u bent straks beter af met echt geld, zoals Goud en Zilver, dan met het verzonnen geld van de banken!
Het hele systeem is corrupt
Zeg straks niet dat ik u er niet tijdig voor gewaarschuwd heb!
Ik ben en blijf van mening dat we er allemaal rekening mee moeten houden dat de overheid vooral (ex)werknemers niet langer zal vertroetelen.
1 miljoen zelfstandigen weten daar alles al van. Deze week werden er plannen bekend om daar veranderingen in aan te brengen.
Dat lijkt juist in tegenstelling tot het gegeven dat de overheid zich steeds verder terugtrekt. Ik vrees daarom ook dat het niet zozeer is om die 1 miljoen zelfstandige
personen te helpen, maar meer zo is dat hun gebrek aan rechten ook komen met het niet meer betalen voor rechten waarop ze zelf geen recht hebben.
De overheid wil nu toch zogenaamd wel wat voor deze miljoen 'vergeten' personen gaan doen, want dan kan ze ze ook weer belasten.
De overheid die naar je toe komt met de mededeling "ik ben hier om u te helpen", is er een erger horrorscenario denkbaar?
Geschreven door Tom Lassing |
maandag 31 oktober 2011 09:33 |
In de tijd van de Weimar republiek (1923) dook Duitsland de hyperinflatie in. In heb zelf nog enkele Duitse bankbiljetten van vele miljoenen marken die laten zien hoe hard de waarde van geld toen onderuit ging. Stel dat de huidige geldcreatie ook tot hyperinflatie gaat leiden, moet je dan geen enorme schulden hebben? Ik blijf erbij dat u veiliger af bent zonder grote schulden. Ik weet dat is niet makkelijk en het gaat niet van vandaag op morgen, maar werk er naar toe dat u uw schulden zo laag mogelijk maakt. |
Neen overheid, je heb ons al tien jaar aan ons lot overgelaten, van mij hoeft het niet meer. Ik regel het nu zelf verder wel.
Dat scheelt me 50% overhead kosten richting belastingen.
Wilt u het straks ook steeds meer zelf regelen?
Eén van de belangrijkste onderwerpen bij de opzet van BeursAccent was het feit dat we vanuit de service het uitgangspunt hebben dat de olievoorraad, zoals deze door
Midden Oosten landen gerapporteerd wordt, fors gelogen is.
Ondanks alle productie van de laatste 30 jaar heeft Saoedi-Arabië namelijk haar voorraden nooit neerwaarts bijgesteld. Ze pompen al vele jaren zeewater in de
oliebronnen om de druk op peil te houden. Blijkbaar moeten we geloven dat dit water in olie veranderd zodra het in de bodem gepompt is.
Een wonderlijke, onzichtbare oliefabriek waarbij de aarde onder de woestijn van Arabië een onbeperkte hoeveelheid olie aan het produceren is.
Dat althans, moeten we blijkbaar geloven.
Volgens de Guardian is het de druk vanuit de VS om vooral die voorraadpublicaties niet aan te passen. De VS wil geen paniek op de financiële markten nu volgens een
anonieme bron duidelijk is dat de maximale productiecapaciteit niet de verwachte 120 miljoen vaten per dag is, maar slechts hooguit 90 tot 95 miljoen vaten per dag.
Die 90 ligt eigenlijk niet zo gek ver boven de huidige vraag naar olie. Als dus de economie gaat herstellen, dan zullen we snel tegen het productieplafond aanlopen,
met alle prijsgevolgen van dien.
De vraag is wanneer het dan wel een goed moment is om ermee naar buiten te komen. Nu hebben we nog enige ruimte omdat de vraag naar olie lager is dan de maximale
productiecapaciteit. Het lijkt mij toe dat wachten tot het probleem iedereen wel duidelijk is, niet echt op een gedegen beleid wijst.
De wereld zal snel op zoek moeten naar alternatieven. Sneller dan de meesten zich blijkbaar willen realiseren.
Hé hoorden we dat al niet eerder, de nieuwe economie? Ja inderdaad, u hoorde dat al eerder, net voordat de Internet ballon knapte.
De wereld zou nooit meer dezelfde zijn en recessies behoorden tot het verleden. Het had zo mooi kunnen zijn, ware het niet dat het een
luchtkasteel was, gebouwd op gebakken lucht.
Wat is dan nu ‘de nieuwe economie’?
De afgelopen 25 jaar hebben we een geldsysteem opgebouwd dat langzaam maar heel zeker steeds meer ongedekt geld creëerde.
De man van zes miljoen was in de jaren zeventig een held die met ondenkbaar veel geld in elkaar was gezet. Wie tegenwoordig een beetje heftige operatie
moet ondergaan en een half jaar moet revalideren komt al lekker in de buurt van dat bedrag.
Er is wat veranderd in 2008. De langzame vermeerdering van geld van de afgelopen kwart eeuw is definitief los gelaten en is nu een massale bijprint van
de hoeveelheid geld geworden. Eerlijk gezegd is niet 2008 maar is 2002 de start geweest. Namelijk het moment dat Bush de M3 tot staatsgeheim verklaarde.
Dat was een teken aan de wand.
Wat is er ‘nieuw’ aan die economie? Eerlijk gezegd niet veel. Vraag het de minister van financiën in Zimbabwe en hij zal zeggen dat hij al jaren hetzelfde
doet.
Het nieuwe aan de nieuwe economie is het feit dat we geld niet meer kunnen vertrouwen. We doen het nog wel, maar dat is nu eenmaal mensen eigen.
We zijn enorm goed in het negeren van welk alarmsignaal dan ook. We sluiten het gewoon buiten en doen net alsof het dan niet meer bestaat.
De nieuwe economie is dus het feit dat geld in ongecontroleerde hoeveelheden gecreëerd kan worden en dat we als consumenten net doen alsof we dat
niet weten.
De situatie zal vanzelf evolueren naar een nog nieuwere economie die er echt heel anders uit gaat zien. Een economie met nieuwe munten, een
middenklasse die vanaf de grond opnieuw moet beginnen en een economie die haar best zal doen een munt te creëren die consumenten dan weer wel
gaan vertrouwen. Ons vertrouwen in de huidige munten Dollar en Euro zal namelijk een enorme knauw gaan krijgen. Dat punt ligt echter nog net voorbij
de bocht. We kunnen dus nog gerust genieten van de huidige nieuwe economie.
Wat we van die huidige nieuwe economie weten, is dat de huizenmarkt waarschijnlijk niet snel meer enorm zal groeien. Natuurlijk moeten we wel wonen,
maar de speculatie die de prijzen zo enorm opdreef, die is er uit. Vraag maar in Spanje of in Florida hoe de markt er daarna uitziet. Dirk Scheringa gaf al aan
dat hij zijn huis in Spanje zal moeten verkopen. Ik wens hem er succes mee, maar beter verkoopt hij in Nederland zijn huizen en gaat ergens huren.
Die Spaanse villa raakt hij tegen bodemprijzen nog niet kwijt.
We weten ook dat banken zullen blijven afschrijven, maar dat ze dat verbergen achter beurswinsten die ze maken met het beleggen met verzonnen geld.
Wat we namelijk ook al zeker weten, is dat die onmogelijk ingewikkelde financiële producten van voorheen geen markt meer kennen. Alle bezittingen in die
producten met afkortingnamen van drie tot vijf letters moeten worden afgewaardeerd tot nul, of worden geliquideerd waarbij hooguit slechts een kleine
restwaarde overblijft. Banken, pensioenfondsen en bedrijven die de producten in portefeuille hebben, zullen nog jaren moeten afschrijven om zonder veel
bloedvergieten van die troep af te komen. Vooral banken zullen die structureel terugkerende verliezen gaan compenseren met beurswinsten die ze maken
met door de centrale bank verzonnen geld.
We weten daarom ook dat consumenten die beleggen het idee gaan krijgen dat het allemaal wel meevalt. Immers, hun beursbezit zal eerst in waarde toe
gaan nemen. Dat moet namelijk wel, anders vallen de banken om. Er is dus in deze nieuwe economie één zekerheid en dat is dat per saldo de beurs zal
stijgen.
Als echter op een gegeven moment de zaak klapt, dan zullen uiteindelijk de aandelen die nu ook vol lucht gepompt worden ook extreem ver dalen.
Dan is ‘de nieuwe economie’ weer geschiedenis.
Als immers op dat moment niemand die aandelen nog kan betalen, dan is er ook geen vraag naar en dan klapt de koers volledig in. Het is dan een
moment om te kopen, niet om te bezitten! Je moet uiteindelijk dus bezitten NA de klap en je moet als belegger net voor die klap uit de markt zijn.
Ga daar dus maar aan staan, want wanneer gaat de bel voor de hoogste koers?
Goud
Natuurlijk weten we niet met 100% zekerheid dat na het klappen van de nieuwe economie goud weer interessant gaat zijn, maar de geschiedenis leert ons
wel dat het zo is. Nu zijn er analisten die geloven dat we niets aan de geschiedenis hebben. Ik hoop echter van harte dat een paar historische zekerheden
blijven bestaan. Eén zo’n historische zekerheid is dat goud in tijden van grote crisis interessant is. Nu kunnen die analisten die er anders over denken van
alles zeggen, maar de enige keer dat goud niet interessant was, was tijdens de periode dat de centrale bankiers het in hun greep hadden.
Die periode is naar het schijnt nu over. Daarmee is het gelijk van die anti goud analisten ook over… als ze het al ooit hadden, want de zwakte van goud tot
2002 is helder te verklaren.
Tenzij het deze keer echt anders is… en altijd als ik dat hoorde, dan bleek dat eigenlijk wel een vergissing te zijn.
Wat weten we ook? We weten ook dat er in een alarmerend tempo in de bevolkingrijke gebieden mensen bijkomen. Die mensen willen eten, willen wonen
en willen als het enigszins mogelijk is ook welvaart.
De aarde is zo groot als ze is en we halen in een enorm tempo de bodemschatten uit de grond. Ook agrarische grond zal mede door de groei van de steden
en toenemende vervuiling schaarser worden.
Hoewel bij het ineenklappen van de Amerikaanse en Europese economie ook Azië hard geraakt zal worden, zal de vraag naar (bodem) grondstoffen
uiteindelijk blijvend zijn. We moeten blijven eten en hoewel ook Azië dan klappen krijgt, is die markt zo groot dat ze, net als Amerika indertijd, op zichzelf
kan gaan leren staan. Zodra de interne markt van Azië zo groot wordt dat ze op zichzelf kan staan, en dat moment komt nader, kan Amerika in elkaar klappen
zonder dat het Azië ook op de knieën dwingt. In wezen moeten Amerika en Europa dus de groei van de interne Aziatische markt met enige angst tegemoet
gaan zien. Ze luidt namelijk het einde van de huidige nieuwe economie en het einde van Amerika als enige dominante macht in. Zodra Azië sterk genoeg is,
zal Amerika en mogelijk ook Europa ‘in elkaar kunnen klappen’.
Dat lijkt al in de sterren geschreven te zijn… Iemand een andere mening?
kapitalisme
Nog steeds wordt ons economisch systeem bestempeld als kapitalisme. Dat men daarmee de waarheid geweld aandoet, is een understatement. Ben je nu voor of tegen dit systeem, 250 jaar geleden had alvast Adam Smith een heel andere benadering van kapitalisme.
Best nog eens herhalen hoe Smith erover dacht. Uit zijn citaten blijkt overduidelijk dat hij geen hoge pet van regeringen ophad:
” Veel grote naties steken zich zodanig in de schulden, zodat ze voortdurend belastingen zullen moeten heffen om aan hun verplichtingen te kunnen voldoen, m.a.w. de toekomst wordt zwaar gehypothekeerd om toch maar de problemen van vandaag te verlichten ”
” De eerste kunst die regeringen leren, is het geld uit de zakken van de mensen kloppen.”
Wat er nu gebeurt, is wat Smith wou bestrijden met kapitalisme. Meer zelfs, het kapitalisme bestaat niet meer. Hoe kun je anders de nationalisaties noemen van banken, verzekeringsmaatschappijen en autoconstructeurs? In een kapitalistisch systeem is het niet aan de overheid om auto’s te bouwen of verzekeringen te verkopen.
Verder hekelt Smith ook de willekeur van overheden. Ook dat aspect tiert welig vandaag. Waarom redt de overheid de ene bank wel en de andere niet? Waarom worden Fortis, KBC, Dexia en ING door de overheid gered en DSB niet? Waarom werden Lehman Brothers en nu bijna 100 kleine banken in de USA niet gered, maar Fannie Mae, Freddie Mac, Chrysler en General Motors wel? Dit is allesbehalve kapitalistisch.
Een kapitalistisch systeem kent een zuivering. Deze komt door middel van eenrecessie, waarbij door concurrentie de sterkere overblijven en de economie terug een relance kan krijgen doordat scheve situaties terug rechtgetrokken worden. Ieder ingrijpen van de overheid verstoort dit proces en zorgt soms voor nog een schevere situatie. Dit is niet kapitalistisch.
Adam Smith kantte zich ook tegen protectionisme en waarschuwde voor …financiële zeepbellen wanneer overheden het kapitalisme proberen te onderdrukken.
Het is verwonderlijk hoe Alan Greenspan, de voormalige FED voorzitter, medeveroorzaker van de huidige ellende, nu plots weer nieuwe ideeën heeft. Hij zegt : Als banken ” too big to fail” zijn, is dat gewoon omdat ze te …groot zijn. Splits ze op en het probleem is van de baan. Daar heeft hij wel een punt natuurlijk, alleen een beetje gek omdat hijzelf geholpen heeft deze banken zo groot te maken.
Hoe groot was de steun aan de banken?
Als we puur naar de cijfers kijken, dan zegt ons dat waarschijnlijk weinig. Immers, wat is 10 biljoen? De BBC heeft nadere berekeningen gedaan en kwam tot opmerkelijke conclusies. Zo blijkt Amerika maar liefst 10.000 dollar per inwoner aan steun aan de banken gegeven te hebben. Een bedrag van 25% van het Bruto Nationaal Product.
Echter Engeland, betaalde 94% van haar Bruto Nationaal Product uit aan de banken. Een bedrag van 30.000 Engelse ponden per persoon. Daarmee blijkt dat hoe groot de Amerikaanse problemen ook waren, ze waren slechts een kwart van het probleem dat Engeland had.
In dat kader moeten we er maar blij om zijn dat Engeland nog geen deel uitmaakt van het monetaire Europa.
Overigens is de verwachting van analisten dat de niveaus van geleend geld mogelijk pas na tientallen jaren terug zullen zijn op het niveau van enkele jaren geleden. Ik denk persoonlijk dat die "analisten" dan geen verstand van het monetaire systeem hebben, want vanuit de basis van het huidige systeem kunnen we nooit meer terug naar de vroegere niveaus. Het is naïef te denken dat het wel zou kunnen. Alleen al de rente op alle nieuwe leningen is zo groot dat het de oude leningniveau's al overtreft. Al dat rentegeld moet verzonnen worden, want met welk geld moet er anders rente betaald gaan worden? We kunnen simpelweg nooit genoeg geld 'verdienen' om ooit terug naar de oude niveaus te gaan. Dat kan al niet omdat we zelf geen geld kunnen scheppen. Al ons geld komt uit de kluizen met lucht van de centrale bankiers. Over dat geld moeten we rente betalen en die rente betalen me met geld dat ze extra verzinnen.
De rente op rente druk is daarvoor veel te groot om ooit terug te kunnen. Dit systeem kan niet andere dan alleen maar meer en meer geld creëren.
Hoe dan ook zal heel dit systeem dus op een gegeven moment klappen. Er komt of teveel geld, of de munt krijgt te maken met hyperinflatie... Het één waarschijnlijk als gevolg van het andere.
grondstoffen raken op
Niet alle lezers zijn er even overtuigd van dat de wereld heel snel door meer grondstoffen heen raakt dan alleen olie. Ook koper, cement en zelfs kolen, waarvan gezegd wordt dat er nog voor honderden jaren voorraad is, worden in een steeds sneller tempo en in steeds grotere hoeveelheden gevraagd. Hoe komt dat zo?
De belangrijkste reden is het feit dat letterlijk honderden miljoenen Chinezen van het platteland verhuizen naar de stad. Op het platteland leefden ze van het land, zonder veel spullen van buiten. In de stad hebben ze van alles nodig dat van ver moet komen. Denk alleen al aan het beton en het koperwerk van hun flatje. D elektriciteit, de tv en onoverkomelijke koelkast. Ook gaan dan steeds meer mensen reizen, want ze zullen toch af en toe de familie willen zien.
Welke plannen liggen er:
- Er komen letterlijk enkele tientallen miljoenensteden bij. Wij in de Benelux kunnen het ons niet indenken, maar steden als Hasselt(B) en Zwolle worden in China in enkele jaren tijd zoveel groter dat er slechts in een periode van een paar jaar ineens meer dan een miljoen mensen wonen. Dat overkomt tientallen en mogelijk zelfs honderden Chinese steden. Dat beeld is al enkele jaren gaande.
China wil daarom 100 nieuwe grote vliegvelden aanleggen. Er is nu al 50.000 kilometer aan snelwegen bijgekomen. Er wordt een snelle treinverbinding gemaakt tussen Beijing en Shanghai, een afstand van meer dan 1100 kilometer.
Ook wil China enorm investeren in hoogspanningsdraden richting het platteland en watervoorziening in het hele land. Verder moeten de wegen buiten de steden fors aangepakt worden. Ook de vuilverwerking is dringend aan een upgrade toe.
Uiteraard zal dit bepaalde bedrijven enorm stimuleren, maar het houdt ook in dat de energieconsumptie enorm zal toenemen. Allemaal zaken die we als beleggers moeten volgen, maar die me als mens verontrusten. De vraag vanuit China zal zo massaal zijn, dat het echt de vraag is hoe lang de wereld al die grondstoffen in die hoeveelheden kan blijven produceren.
Lees meer hierover in een Engelstalig artikel dat op het forum geplaatst is:
Oef, dat zeg ik natuurlijk verkeerd... Banken mogen in de toekomst hun verliezen op hun aandelenbezit uit de boekhouding houden en daarmee net doen alsof ze rijker zijn dan ze daadwerkelijk zijn.
Het is net als uw eigen beleggingsportefeuille. U zegt gewoon dat uw bezit nog altijd net zoveel waard is als de hoogste koers ooit. U gaat ermee naar de bank en u gaat een hypotheek afsluiten op basis van die historisch hoogste waarde...
Dat is toch gek, de bank gaat daarmee niet akkoord!
Dat is straf, want in hun eigen boekhouding mogen ze dat straks wel en ze mogen leningen blijven verstrekken op een bezit dat in feite bij koersdaling van dat bezit al lang niet meer bestaat!
Ik denk dat dit in de toekomst wel tot ongelukken gaat leiden... Dat lijkt me niet zo'n heel gekke veronderstelling.
Waarom zijn de autoriteiten toch tot deze dwaze beslissing gekomen?
Simpel, omdat ze helemaal niets van de crisis geleerd hebben.
Dit is in feite gelegaliseerde boekhoudfraude.
Eigenlijk zou olie op $250 per vat moeten staan.
Dan pas zouden we ons realiseren hoe belangrijk (duurzame) energie voor ons voortbestaan is.
We gaan er vanuit dat graan en vlees primaire levensbehoeften zijn, maar realiseer u dat er vrijwel geen graan en geen vlees meer zou komen als olie nu op $250 per vat zou staan. De boeren zouden immers failliet gaan en geen productie meer leveren. Hun werk is namelijk ook volledig afhankelijk van goedkope energie geworden.
Onze supermarkten liggen vol met prachtige groenten en vruchten. Ze zijn OF gekomen per olieverslindend schip, of zeer waarschijnlijk gekweekt in kassen.
Overal is nu energie voor nodig.
Stel even u werkt nu op een kantoor... De airco, het licht en de elektriciteit voor uw computer... Overal is energie voor nodig en we zijn echt niet erg zuinig. Het verbluffende in mijn ogen is het feit dat we zo bar weinig doen aan het vervangen van olie en gas door duurzame energie.
www.energiestart.nl
Ik schreef er al veel over en hoewel het bij Nederlandse woningbezitters niet populair is, houdt u er maar rekening mee dat de belastingvoordelen sterk zullen verminderen. Het is niet meer dat er een keuze is. Het terugdringen van de overheidstekorten kan het makkelijkst via het terugdringen van belastingvoordelen voor de woningbezitter. Dat gaat dus gewoon gebeuren en weet u wat het ergste is... Dat is maar goed ook!
Immers zijn we met die belastingvoordelen allemaal in de maling genomen. Het uiteindelijke resultaat was dat er in Nederland erg veel kapitaal beschikbaar kwam, hetgeen Nederland na de jaren zestig tot een enorme consumentenmarkt maakte. Bezit van veel spullen en het hebben van een enorme schuld werden als de norm gezien.
Mensen zagen hun hypotheek op een gegeven moment niet eens meer als schuld!
Het is het echter wel en nu de huizenmarkt onder druk staat, zien we de eerste scheuren in het systeem ontstaan. Hoe rot het ook is, we kunnen beter vandaag beginnen met het afbouwen van die fiscale voordelen, dan morgen. Als we er nu rustig aan mee beginnen, dan hoeft namelijk uiteindelijk de schok niet zo enorm groot te zijn. DAT we het moeten afbouwen, dat is een zekerheid. We willen immers ook niet een BTW tarief van 25% en een loonbelasting met toptarief van 65%.
Het moet uit de lengte of uit de breedte en omdat we ook geen overheidstaken wensen te schrappen, blijft het ambtenarenapparaat zo groot als het is. Met alle controlelagen die er bij komen omdat we overal risico's willen uitsluiten, zie ik dat alleen maar groeien.
Het beste wat u kunt doen, is het zo snel mogelijk afbouwen van uw schulden, waaronder uw hypotheek. Los zo veel u kan af en constateer vervolgens dat uw netto maandinkomen maand na maand zal groeien!
In mijn geval zelfs met in totaal 50% netto groei nadat ik de hypotheek volledig afgelost heb! Daar kan geen belastingvoordeel tegen op, dat kan ik u verzekeren.
AMSTERDAM - Mijn opa speculeerde niet. Zijn pensioen bij de Nederlandse Spoorwegen was een schijntje. Hij moest het dus vanaf 1960 hebben van zijn aandeeltjes Koninklijke Olie, KLM, Philips, Heineken en Unilever.
Op die grote Nederlandse bedrijven was hij trots. Het waren grote werkgevers met echte namen aan het hoofd. Albert Plesman, Cornelis Verolme, Frits Philips, Alfred Heineken. Banken vertrouwde hij niet, dus de Amrobank en de Middenstandsbank ontbraken in zijn portefeuille.
De gestage dividendstroom zorgde voor een bescheiden aanvulling op zijn inmiddels met aow uitgebreide pensioen. Zijn 'sigaren-centje' noemde hij dat dividend. En oma kon er één keer in de drie jaar van naar Lourdes. Zijn vertrouwen in de solide en harde kern van de Nederlandse economie gaven hem een gevoel van veiligheid.
Tegelijkertijd droeg hij zo zijn bescheiden steentje bij aan de groei en bloei van zijn vaderland, dat hij twee keer in zijn leven (1914-1918 en 1940-1945) bijna aan grote tragedies ten onder had zien gaan. Dat gevoel om aandeelhouder te zijn van de vooruitgang en opbouw van zijn land was een van de grootste drijfveren om zijn spaarcentjes in die aandelen te investeren. Hij is ze altijd trouw gebleven.
Met ongeloof en onbegrip volgde hij de speculatiedrift die in de jaren zeventig, tachtig en negentig zorgde voor veel onrust en verlies van enorme vermogens. Hij was helemaal niet jaloers op de snelle boys van Beursplein 5, de Londense City of Wall Street, die hun Porsches, Rollsen en Mercedessen voor een appel en een ei moesten verkopen om na de zoveelste beurscrash de huur van een logement te kunnen ophoesten.
De financiële crisis en de grootste koersval sinds 1930 heeft hij niet meer meegemaakt. Hij zou van verbazing uit zijn luie leren stoel (geërfd van zijn vader) zijn gekukeld. “Wie het onderste uit de kan wil….” en: “De wereld gaat aan hebzucht ten onder”…waren twee van zijn gevleugelde uitdrukkingen.
Hij zou er niks gesnapt hebben dat er ongestraft miljarden worden verdiend met voorkennis, corruptie, regelrechte criminele koersmanipulatie en misleiding bij beursintroducties van nieuwe bedrijven. Alleen dat je in New York bepaalde banken beter met een knijper op de neus voorbij kunt lopen, zal hem niet verbazen…
Die behoedzaamheid bij het kopen van aandelen van mensen die ik niet ken, zit me misschien in de genen. Bedankt, opa! Beleggend Nederland heeft zijn vertrouwen in beleggingsfondsen verloren, zegtAnne Zuidema (bron: Millward Brown). Ze kijken weer naar individuele bedrijven. Met echte namen en gezichten waar je het van af kunt lezen, als ze je beduvelen. Die je laten delen in de winst. Want 4% dividend is vandaag de dag zo slecht nog niet. En Hans Weijers en Ad Scheepbouwer komen zeer betrouwbaar over.
Het komt inderdaad wel weer goed, Anne. De graaiers worden op de korrel genomen. Ze kunnen zich niet meer verstoppen.
Productiefactor vertrouwen |
Geschreven door Jan A (Invest4you.nl)
15 mrt, 07:16
De gedachte dat verschillen in economische groei, op bedrijfsniveau maar ook macro-economisch op bevredigende wijze en in voldoende mate verklaard kunnen worden met "harde" economische wetmatigheden is ook voor veel economen niet meer houdbaar. Niet uitroeibare verschillen in economische groei en welvaart lijken vooral samen te hangen met de aard en de kwaliteit van de productiefactor arbeid. Scholing is een in het oog lopende kwaliteitsbepalende factor. Minder duidelijk is op het eerste gezicht de rol die de sociale component speelt bij het tot stand komen van welvaart.
Opvallend is dat in een cultuur waarin wantrouwen uitgangspunt is sociale contacten, de kosten van het economisch handelen (transactiekosten) veel hoger liggen dan in een omgeving waarin, om wat voor reden dan ook, sprake is van een zekere mate van vertrouwen. In de laatstgenoemde situatie komt niet alleen méér van de grond, ook de creatieve interactie tussen subjecten neemt toe. Vertrouwen veroorzaakt dus meer dan alleen een kostenreductie.
Vertrouwen is in deze context te beschrijven als een optimistische verwachting met betrekking tot gewenst toekomstig gedrag van anderen. De aanwezigheid van vertrouwen werkt, zo is door onderzoekers aannemelijk gemaakt, verhogend op de toegevoegde waarde van menselijk handelen.Voor het ontstaan c.q. aanwezig zijn van vertrouwen kunnen verschillende redenen bestaan.
Hoewel de term "sociaal kapitaal" vooral afkomstig is uit de bestudering van het verenigingsleven is in recenter literatuur (Putnam 1995, Grootaert 1997) het begrip gebruikt om de welvaartsbevorderende werking van op vertrouwen gebaseerde interactie te typeren. De naamgeving suggereert dat er sprake zou zijn van een "productiefactor" in economische zin. Dat zou betekenen dat sociaal kapitaal zowel op microniveau, binnen bedrijven en andere "werkorganisaties", als op macroniveau een herkenbare rol zou moeten spelen. Tevens zou het mogelijk moeten zijn sociaal kapitaal te creëren, te meten, als waarderingsmaatstaf te hanteren, te gebruiken, te onderhouden en te "verbruiken".
Indien ten aanzien van de constituerende factor van sociaal kapitaal, het vertrouwen, een onderscheid gemaakt wordt naar herkomst dan ontstaat een positionering op een lijn die ligt tussen niet reduceerbaar vertrouwen aan de ene kant en volledig reduceerbaar vertrouwen aan de andere zijde van het spectrum. Onder niet reduceerbaar vertrouwen verstaat men in de literatuur vertrouwen dat volledig is gebaseerd op persoonlijke eigenschappen c.q. kenmerken. Volledig reduceerbaar vertrouwen is daarentegen geheel toe te rekenen aan achterliggende structuren. In de figuur hieronder is zichtbaar gemaakt dat bij toepassing van dit criterium tot rangschikken vier verschillende benaderingen van vertrouwen c.q. sociaal kapitaal ontstaan. Deze worden hierna besproken.
Niet reduceerbaar vertrouwen.
Het betreft hier vertrouwen op basis van persoonlijke eigenschappen. Geheel los van omgevingsfactoren staat deze vorm van vertrouwen overigens niet. In culturen (en die bestaan) waarin bedriegen van "vrienden en kennissen" statusverhogend werkt zal deze vorm van vertrouwen minder vaak voorkomen. Ook gebeurtenissen, zoals de plotseling uitbrekende plunderzucht na de aardbevingen in Chili en Haïti, kunnen bij de slachtoffers vertrouwen in anderen voor lange tijd beschadigen. Een zelfde uitwerking is te verwachten van de "bonusverontwaardiging" en de zich weer manifesterende "exhibitionistische zelfverrijking".
Gegeneraliseerde normen van wederkerigheid.
Hierbij is, in gewoon Nederlands, sprake van gegroeide omgangsvormen. Binnen bedrijven spreekt men in een dergelijk geval van een bedrijfscultuur. Mensen kunnen op basis van het verleden vertrouwen hebben dat gewenst gedrag zich opnieuw zal voordoen. Reden daarvoor is vooral dat collectieve voordelen van normconform gedrag voor de meeste betrokkenen evident zijn. Indien dat vertrouwen niet bestaat dan is terugtrekken uit een interactie altijd mogelijk. Een bedenking bij de duurzaamheid van deze vorm van sociaal kapitaal komt voort uit de relatie tussen de voordelen van bedrog en de nadelen van de (vaak te lichte) sanctie daarop.
Vertrouwen op basis van Netwerken.
Netwerken zijn in dit verband te beschouwen als horizontale en vrijwillige samenwerkingsverbanden die als doel hebben herhaalde interactie in goede banen te leiden. Netwerken kunnen de kosten van handelen beperken en de verspreiding van informatie bevorderen. Netwerken verhogen (via uitsluiting) de kosten van het beschamen van vertrouwen. Binnen bedrijven kunnen netwerken, mits goed ingezet, de effectiviteit en creativiteit van medewerkers verhogen.
Hoewel in de organisatietheorie het belang van sociaal kapitaal al langer wordt ingezien is, door een matig ontwikkeld meetinstrumentarium, weinig bekend over de samenhang tussen bewust gebruik van sociaal kapitaal en (beurs)succes van bedrijven. Zich op duurzaam beleggen toeleggende organisaties hebben vooral oog voor het belang van "human capital".
Gegeven de vèrstrekkende mogelijkheden van netwerken moet bedacht worden dat niet alle netwerken een positieve doelstelling hebben. Er zijn voorbeelden van netwerken die verspreiding van kennis en informatie juist beogen te beperken of zelfs tegen te gaan.
Vertrouwen op basis van instituties.
Indien er sprake is van instituties en of van geïnstitutionaliseerd vertrouwen dan moet gedacht worden aan onontkoombare verticale organisaties die meestal direct gerelateerd zijn aan overheden. Planbureaus, statistische dienstverleners, orde handhavers, rechtelijke macht, publiekrechtelijke bedrijfsorganisaties, toezichthouders, centrale banken etc, het zijn naast regeringen zelve instituties die het vertrouwen van de burger in de fundamenten van zijn civiele bestaan moeten schragen en versterken. Burgers die vertrouwen hebben in de integriteit van de boven hen gestelde overheden vertonen, vaker gewenst economisch gedrag.
Het is vooral daar waar de schoen dreigt te gaan wringen. Met betrekking tot (een aantal) financials en hun geneigdheid sociale verantwoordelijkheden te dragen hebben nog weinig mensen levensvatbare illusies. Dat gewone belastingbetalers op grote schaal moeten gaan opdraaien voor de gokschulden van banken en verzekeraars is onvermijdelijk. Het zal velen een aanzienlijke mentale inspanning kosten een dergelijke bijdrage aan de bankbalansen zonder gevoelens van onvrede op te brengen. Het machtsvertoon en het stigmatiserend lekken van tolgaarders in Naarden Vesting de afgelopen week zijn, als een maatschappelijk draagvlak voor doortastende fiscale collectemethoden als nastrevenswaardig wordt gezien, gegeven die onvrede, waarschijnlijk contra-productief.
Als het met behulp van gemanipuleerde statistieken voorgespiegelde herstel van de economie uitblijft (Zie o.a. http://www.shadowstats.com/ ), dan wordt binnenkort een volgende wissel getrokken op het toch al tanende vertrouwen van burgers in overheden.
Al enige jaren is de paradox zichtbaar dat juist het meest reduceerbare deel van het sociale kapitaal, dat gebaseerd is op door overheden ingestelde en ondersteunde instituties, snel aan het verdwijnen is. Dat is geen typisch Amerikaans, IJslands of Grieks verschijnsel. Ook de Nederlandse politiek doet veel om het eigen sociaal kapitaal te vernietigen. De recente poging Nederland voor nog een paar jaar Afghanistan in te sjoemelen is slechts één van de vele voorbeelden van een overheid die twijfel aan haar eigen integriteit bevordert. Essentieel voor vertrouwen is vrijwilligheid. De komende verkiezingen zullen duidelijk maken of de versnelde afschrijving op de "productiefactor vertrouwen" doorgaat.
"In onzekere tijden zal de heerser altijd gebrek hebben aan mensen die hij kan vertrouwen."
(Niccolò Machiavelli)
Laat het vooraf even duidelijk zijn, de wereld en het leven is niet eerlijk. Immers, als het 'eerlijk' was, dan was iedereen volledig gezond, even lang, even knap en zouden er nooit ongelukken en criminaliteit voorkomen en werd iedereen in volledige gezondheid minstens 100.
Het leven zelf is dus al niet eerlijk. Ook in banen zien we dat beloningen niet eerlijk zijn. De briljante geesten bij de banken krijgen enorme bonussen, terwijl ze er de schuld van zijn dat bijna alle anderen nu extra belastingen moeten betalen en meer pensioenpremie. Dit omdat die knappe koppen van de banken de hele samenleving bijna tot stilstand lieten komen. Ondertussen werken werknemers die vooral met hun handen moeten werken zich kapot voor een schamel loon. Ook hier is het duidelijk niet eerlijk verdeeld.
En toch... toch denk ik dat we het wel eerlijker verdelen als we allemaal hetzelfde percentage belastingen betalen (Flat tax). Uiteindelijk is het namelijk zo, dat de economie draait op ondernemers die werk verschaffen. Als we die ondernemers wegjagen en demotiveren door enorm hoge percentages belasting, dan creëren ze geen of minstens minder werkgelegenheid. Ze ondernemen namelijk zelf minder en ze nemen minder anderen aan om het werk te doen.
Het lijkt dan wel prima om een hoger belastingpercentage te vragen aan iedereen die meer verdiend, maar uiteindelijk snij je daar als samenleving jezelf mee in de vingers. Je demotiveert die mensen die bereid zijn ondernemingsrisico te nemen. Helaas "zien' we het met zijn allen nog niet, maar ik wil de hoop houden dat 'ooit' duidelijk zal worden dat een ondernemender klimaat goed is voor ons allen, ook voor de minima.
Blijft onverlet dat ik van mening ben dat banken hervormd moeten worden en dat geldschepping uit lucht niet meer in de handen van commerciële banken mag liggen. Die oneerlijkheid kunnen we sowieso al verhelpen, ook zonder belastinghervorming.
Wat ik veel te vaak hoor, is dat mensen niets met hun geld doen, want ze hebben geen verstand van geld.
Toch laten ze zich door hun werkgever betalen in geld!
- Als je geen vertand hebt van geld, waarom wil je het dan wel van je werkgever krijgen?
- Als je geen verstand hebt van geld, hoe weet je dan of je wel genoeg van je werkgever krijgt? Misschien lijken dat wel stomme vragen, maar is het niet veel stommer je te laten uitbetalen in iets waar je zelf van zegt geen verstand van te hebben?
Waarom heeft u geen verstand van geld?
Gezien het feit dat geld zo ontzettend belangrijk is in onze samenleving, zou het dan niet verstandig zijn om juist WEL verstand van geld te hebben?
Je kan geld belangrijk of onbelangrijk vinden, maar stel u voor dat ik uw werkgever was en ik zou u zeggen dat vanwege de belangrijkheid van de dollar in de wereld uw loon voortaan in dollars uitgekeerd zal worden, zou u dat dan belangrijk genoeg vinden om u er toch in te verdiepen?
Ik neem aan van wel...
Toch is dat gek, immers slechts een paar jaar geleden (2002) zijn we overgestapt van gulden of frank naar euro en nog altijd zeggen veel te veel mensen dat ze geen verstand van geld hebben.
Blijkbaar is de waarheid dus anders. Blijkbaar is er iets met geld waardoor we denken dat we prima kunnen leven zonder er verstand van te hebben.
Immers wat valt er te weten over geld? Hoe kan zoiets dat iedereen wel in meer of mindere mate heeft belangrijk zijn? We weten toch wel hoe geld er uit ziet en hoe we het kunnen overmaken, uitgeven en verdienen? Valt er meer over te weten dan?
Als ik ons onderwijs systeem mag geloven, niet.
Op school leren we vrijwel niets over geld.
Wat valt er dan over te weten?
- Eén van de dingen die naar mijn idee van groot belang is en dan vooral omdat het inzicht geeft in de waarde van geld, is de manier waarop geld ontstaat.
Wie dat weet en doorziet, weet ook hoe weinig geld waard is. Dat zou wel weer eens aanleiding kunnen zijn om veel voorzichtiger om te gaan met geld.
Hoe komt geld tot stand?
- In het kort, het wordt simpelweg verzonnen!
Ik hoop dat het een schol voor u is, maar het is wel de waarheid. Onze euro heeft geen onderliggende waarde. Dat is ook de reden dat Wouter Bos zo enorm veel geld tevoorschijn kon toveren om daarmee banken te redden, over te nemen en garanties te kunnen verstrekken.
Maar als het verzonnen kan worden, wie verzinnen het dan?
- Uw regering samen met de Centrale Bank verzinnen de basis van het geld dat wordt uitgebracht.
Ze laten de Centrale Bank miljarden aan schulden creëren en verstrekken (lenen) dat geld in de vorm van staatsobligaties tegen een lage rente aan commerciële banken.
De commerciële banken krijgen via deze weg tegen een geringe rentevergoeding een heleboel geld tot hun beschikking.
Een deel van het door de Centrale Bank gecreëerde geld wordt overigens uitgegeven in de vorm van muntgeld en papieren geld. realiseer u dat het echt maar een klein deel is, mogelijk slechts zoiets als 4% van het door de Centrale Bank gecreëerde geld.
Echter... Er is nog een veel belangrijkere manier waarop geld tot stand komt. Het grootste deel van het geld dat bestaat wordt via deze weg gecreëerd:
- De commerciële banken creëren enorm veel geld zodra u bijvoorbeeld een hypotheek op uw huis neemt.
U tekent dan immers een contract waarbij u belooft om iedere maand een forse rente te betalen over de totale som EN u belooft de totale som terug te betalen. Als onderpand geldt uw huis, uw vermogen en uw inkomen.
Weet u hoe de bank aan dat geld kwam om u die hypotheek te verstrekken?
Simpel, ze verzonnen het.
Zodra u uw handtekening zet, tekent u voor het creëren van dat geld.
De bank heeft er niet meer moeite voor gedaan, dan u dat contract voor te houden en een heel klein deel van die som als onderliggende waarde aan te houden. De bank hoeft maar 8% aan onderliggende waarde aan te houden om u de rest van het geld te mogen verstrekken.
U gaat 30 jaar lang enorme sommen geld betalen op wat voor de bank een moeite van niets was.
Bijna de gehele hypotheeksom die u opnam is verzonnen op het moment dat u uw handtekening gezet heeft!
Is dat eerlijk?
- Neen, natuurlijk niet!
Hoe lang moet u werken voor uw geld? Hoe veel moeite doet de bank om een veelvoud van wat u jaarlijks verdient uit het niets te creëren?
Het is toch zonneklaar dat dit een enorm bedrog is...
Maar gelukkig voor de banken zijn er miljoenen mensen die 'geen verstand van geld hebben' en zich daar niet eens voor schamen.
Miljoenen mensen die zich heel bewust graag in de maling laten nemen, omdat ze te lui zijn om zich te verdiepen in deze grootscheepse oplichting.
Was dit het dan nog maar...
De oplichting gaat echter veel verder.
Zo hebben we in Nederland de hypotheekkosten aftrek.
We betalen de volledige en hoge rente aan de banken.
Vervolgens gaan we naar de belasting en vragen we tot 50% van die rente terug van... de staat.
En wie voorziet de staat van dat geld?
- U en ik!
De lachende derde in dit spel is wederom de bank!
Die verzint geld, krijgt de volledige rente en laat u op kosten van uzelf in feite denken dat u wat terug krijgt.
U betaalt het echter zelf, in de vorm van verschillende andere belastingen die u aan de staat afdraagt.
Misschien dat u nu begrijpt waarom bankiers zulke enorme bonussen kunnen krijgen en waarom banken zulke enorme gebouwen kunnen neerzetten. Ze hebben geld als water en kunnen bijna naar believen geld bij verzinnen. Misschien dat u nu ook inziet waarom de huizenprijzen zo hoog zijn. We hebben ze zelf in waarde omhoog gejaagd door het idee dat we goedkoop konden lenen omdat we de helft van de rentekosten weer terug zouden krijgen. We vergaten gemakshalve echter dat we die teruggave uiteindelijk wel zelf betalen.
620 miljard aan hypotheken in Nederland
De totale waarde van alle hypotheken op koophuizen in Nederland is volgens DNB per 2e kwartaal 2010 een bedrag van 619.862 miljoen euro. (619.862 miljard)
We stellen even dat hierop gemiddeld een rente van 5% betaald moet worden.
Er is dus een bedrag van 30.993,1 miljoen euro dat we samen aan rente over de hypotheekschuld betalen.
Stel even dat we er vanuit gaan dat de overheid gemiddeld 40% renteaftrek geeft, dan houdt dat in dat de overheid zich per jaar 12.397,24 miljoen kan besparen als we daar mee stoppen!
Dat is dan nog zonder de uitvoeringskosten die deze regeling met zich meebrengt. Die kan ik niet inschatten, maar ze is waarschijnlijk aanzienlijk. Kijk alleen al hoeveel belastingambtenaren zich vooral bezighouden met de grootste aftrekpost van de meeste Nederlanders.
Als we die teruggave schrappen, dan hoeft de staat per jaar dus kaal al ruim 12 miljard minder uit te geven!
Schrappen we ook de huursubsidies, dan komt er minstens nog zo'n bedrag bij. De Vereniging Eigen Huis berekende dat de huursubsidie uiteindelijk nog duurder is dan de renteaftrek)
Als de overheid jaarlijks dus minstens 25 miljard minder uitgeeft, kan de belasting ook fors omlaag. We praten bij een bevolking van 16 miljoen mensen over 1.562,50 euro per persoon per jaar.
Ik heb een gezin van in totaal 5 personen. Dat scheelt dus grofweg 7.812,50 euro per jaar aan belasting!
Zet dat af tegen de 5.000 euro belasting voordeel die ik nu denk te hebben en er blijft nog altijd een leuk bedrag per jaar over.
Ik heb overigens de winst vanuit minder ambtenaren en minder kosten voor de belastingaangifte hierin nog niet meegenomen.
Het is maar een grove berekening die slechts een indicatie geeft, maar het zal iedereen duidelijk zijn dat huursubsidie en rentekostenaftrek 'ergens' van betaald moeten worden.
Geef het niet uit en we hebben ook de kosten niet.
Wie zijn er in Nederland sowieso het haasje?
- Mensen die zonder huursubsidie huren en mensen die geen gebruik maken van de zo hoog mogelijke rente-aftrek.
Wat houdt dit gegeven in?
- Het houdt simpelweg in dat mensen gestimuleerd worden een zo hoog mogelijke hypotheek te nemen. Immers, dan heb je het grootste 'voordeel'. Dat de hypotheek dan nog altijd enorm veel geld kost en de bank in feite de enige winnaar is, dat zien velen niet. Bedenk u echter, een koopje kost ook geld!
Verder stimuleert het bedrog rondom het inkomen van hen die huren. Immers is het hun voordeel hun gezinsinkomsten zo laag mogelijk voor te doen komen om zoveel mogelijk subsidie te verkrijgen. Zwart werken levert in dat geval dubbel voordeel op.
Je krijgt inkomen zonder dat er belasting op wordt ingehouden en je houdt recht op maximale huursubsidie.
Misschien dat het een aantal van de prachtige auto's verklaard die te vinden in in de wijken met veel huurhuizen. Auto's die gemiddeld niet onderdoen voor de auto's in menige 'dure' Vinex locatie.
Al die regelingen vergen uitvoeringsambtenaren, controleambtenaren, invul-deskundigen, subsidiedeskundigen, bankbeambten, belastingdeskundigen, hulpverleners en zo zijn er nog wel meer functies te bedenken.
Als we met zijn allen verstand van geld zouden hebben, dan zouden we wel inzien dat het waanzin is waar we mee bezig zijn.
'Gelukkig' hebben we er geen verstand van.
Helaas echter, is optimisme alleen niet genoeg.
U hoorde het al deze week, in 2013 zullen staatsobligaties afgestempeld gaan worden. Het is al aangekondigd. Ik vraag me af of die aankondiging echt de bedoeling was, maar ook Minister De Jager heeft het al gezegd. Dacht u werkelijk dat obligaties op het huidige niveau kunnen blijven staan als beleggers de kans lopen een substantieel deel van het door hun in obligaties belegde vermogen te verliezen?
Ik kan me zo indenken dat iedereen nu naar de uitgang gaat zoeken en die wandeling naar de uitgang een volledige paniek gaat worden zodra duidelijk wordt hoeveel van het geïnvesteerde vermogen verloren zal gaan.
De Europese overheden hebben immers al besloten hoe hun probleem opgelost gaat worden. Uw pensioen zal ervoor gebruikt worden. Al dat geld ligt er maar, waarom niet ter meerdere eer en glorie van slimme politici gebruiken? Minister De Jager weet het wel, de andere Europese politici ook.
Kiss your pension goodbye.
Zeg maar dag tegen uw pensioen als u nog geen 60 bent. Binnen vijf jaar zullen vooral de vette Nederlandse pensioenfondsen als onderpand gaan dienen voor Griekenland, Ierland, ING bank (Nederland), ABNAMRO, Portugal, België en Spanje. Reken er maar op dat het onderpand opgevraagd zal worden. Dat is in het systeem al ingebakken. De huidige politici zijn er dan toch niet meer en hun opvolgers mogen puinruimen.
Overigens ga ik een voorspelling doen...
Ik ga u voorspellen dat tussen nu en drie jaar de koopaanbevelingen op steeds goedkopere obligatie producten steeds overtuigender gaan worden. Banken moeten van hun obligatie-bezittingen af voor de zaak ploft. Wie denkt u dat die stukken mogen gaan kopen?
Uiteraard weet u dat, kijkt u maar in de spiegel. Binnen drie jaar krijgt u enorme aanbevelingen over de obligaties. U zult gek gemaakt worden over hun fantastische performance de laatste jaren.
U zou, volgens de banken, wel gek zijn om niet in zo'n laag risico markt te gaan beleggen. Obligaties zullen worden verpakt, herverpakt en geherverpakt om u met prachtige nieuwe afgeleide producten te overtuigen van hun potentiële rendement.
Trap er niet in en bouw uw positie in staatsobligaties en beleggingsfondsen in staatsobligaties af!
Of ...
Wees lekker eigenwijs en kom er op de harde manier achter hoe het is om in de hoek te zitten waar de klappen keihard zullen gaan vallen.
Het optimisme waarmee na de Tweede wereldoorlog Europa is opgebouwd is nu nodig om het continent te bevrijden van de misère waarin het eigenlijk al sinds de jaren zeventig zit.
Misère zeg ik, terwijl de welvaart zo extreem is toegenomen?
Ja, want die welvaart kwam er alleen maar omdat we leenden. We leenden in feite de welvaart van de rest van de wereld. Nu de rest van de wereld ook haar deel van de welvaart wil hebben, moeten wij haar weer (deels) inleveren. Goedschiks, danwel kwaadschiks.
Onze enorme welvaartssprong van de laatste dertig jaar is een leugen gebleken. We hebben haar bereikt door de monetaire regels met voeten te treden. De bankiers verzonnen geld en lieten iedereen dat verzonnen geld van hen lenen.
Door deze actie zijn we nu op een punt gekomen dat veel consumenten in feite nooit meer van hun schulden af kunnen komen. Alle huidige economische groei en meer dan dat is nodig om de groeiende schuld aan de banken te kunnen voldoen. Op die manier verliezen we in feite ieder jaar meer welvaart.
Er is dus een enorme omslag nodig om consumenten duidelijk te maken dat ze, ieder voor zich, in feite ook onafhankelijke staten zijn. Op dit moment is de echte staat virtueel failliet door enorme staatsschulden EN een tekort op de jaarlijkse begroting. Datzelfde beeld is er nu ook bij heel erg veel consumenten.
Het moet anders, immers wordt het anders ieder jaar een paar procent minder.
Als u los kunt komen van uw schulden zult u zien dat u meer over houdt. Uw inkomen blijft dan voor een groter deel 'uw' inkomen.
Nu betaalt u als consument gemiddeld een enorm deel aan belastingen EN een enorm deel aan rente en aflossing op schulden. Wie geen schulden heeft, ziet het netto inkomen enorm toenemen.
Het moet dan ook uw streven zijn om van de schulden af te komen, net zoals het in feite het streven van de overheid zou moeten zijn om zo min mogelijk geld te verspillen aan rente betalingen op schulden.
Dat streven naar meer welvaart en het streven naar meer geluk en een duurzamere samenleving, dat mis ik in vrijwel alle doelstellingen. Geen enkele overheid en vrijwel geen enkele consument is keihard bezig de schulden te beperken en de inkomsten te verhogen. Vrijwel niemand is actief bezig het bestaan te verduurzamen. Met name in dat laatste zit echter wel de oplossing van onze problemen.
De leugens van de macht
Wat laten we allemaal liggen